„Żniwa” nawiązują do cyklu prac rolnych, natury i życia człowieka, które określane jest przez poszczególne pory roku. Tradycja, obyczajowość i kulturowość łączą się z obrzędowością i rytualnością. Ludzkie namiętności i emocje ukazane są w zmysłowy, ekspresyjny sposób. A to wszystko zderza się z ubogą warstwą wizualną spektaklu. Jej ascetyczny charakter nie ujmuje jednak spektaklowi, a sprawia, że widz jeszcze bardziej skupia się na aktorze i na próbie uchwycenia mechanizmu zachowań społecznych poprzez taniec.
Teatr tańca jest mniej pożądaną formą teatralną. Może wiąże się to z tym, że wymaga od widza większego skupienia intelektualnego? Oczywiste wydaje się, że teatr tańca ma inne metody przekazywania treści. Tutaj liczy się ciało aktora, ciało, które jest jednocześnie przedmiotem i podmiotem. Artysta komunikuje się z widzem właśnie poprzez swoją fizyczną obecność, starając się za pomocą ruchu wyrazić to, co chce przekazać. Zadanie widza jest równie trudne- dostrzec prawdę, zawartą w czynach aktora. Nie ma słów, które mogłyby wyjaśnić, co się w danym momencie dzieje na scenie i co dokładnie symbolizują pewne gesty. Jednak doświadczenie wewnętrzne, jakie takie widowisko może zagwarantować i pewnego rodzaju przemiana duchowa, jaka następuje w trakcie, wynagradza wysiłek, który widz musi włożyć w zrozumienie tego, co właśnie zobaczył.
Nie znaczy to, że spektakle teatru tańca pozbawione są ramy narracyjnej. Każde przedstawienie musi mieć fabułę, mniej lub bardziej rozbudowaną, gorzej lub lepiej rozumianą, ale w jakiś sposób namacalną, chociażby stanowiła tylko cienką linię, łączącą poszczególne punkty, gesty, ruchy. Podstawą literacką „Żniw” jest dramat Wyspiańskiego „Powrót Odysa” wraz z eposem Homera odnośnie tego motywu. Ponadto zostały wykorzystane teksty z „Roku Polskiego” Zofii Kossak.
W teatrze, gdzie nie ma słów, ważną rolę odgrywa muzyka. Nadaje spektaklowi rytm i charakter, tworzy nastrój i atmosferę, przenika widza na wylot, sprawiając, że ten może bardziej wczuć się w sytuację sceniczną. W przedstawieniu Polskiego Teatru Tańca współczesny ton muzyki Eugeniusza Rudnika uzupełniają tradycyjne pieśni w wykonaniu Adama Struga.
Każdy powinien chociaż raz w życiu mieć okazję zobaczyć spektakl teatru tańca. Nie należy oceniać czegoś, nawet nie zobaczywszy jak to wygląda. Dlatego dnia 17 marca w Wejherowskim Centrum Kultury będzie możliwość wzięcia udziału w spektaklu „Żniwa” Polskiego Teatru Tańca. Godzina wydarzenia ustalona jest na 19.00.
