Jak powiedział w Radiu Gdańsk Piotr Andrzejewski:
- Zajmowałem się źródłami prawa w konstytucji i traktatem lizbońskim, i wzbudza to we mnie śmiech. To są polityczne banialuki. Nie przychodzi mi do głowy bardziej łagodne określenie. Państwa, które uznały prymat własnych konstytucji nad prawem Unii Europejskiej, to Czechy, Dania, Francja, Hiszpania, Litwa, Niemcy, Rumunia, Włochy. Polska dołączyła tym orzeczeniem do stanowiska tych innych członków, którzy poprzedzają orzeczenie polskiego Trybunału Konstytucyjnego - powiedział Gość Dnia Radia Gdańsk.
Zastępca przewodniczącego Trybunału Stanu podkreślił, że orzeczenie TK tyczy się tylko niektórych stwierdzeń traktatu lizbońskiego.
- My szanujemy traktat lizboński, który gwarantuje nam suwerenność. Przecież zgodnie z artykułem 4 traktatu wszelkie kompetencje nieprzyznane Unii Europejskiej w traktatach należą do państw członkowskich. Wymiar sprawiedliwości, jak i poszczególne elementy polskiego życia gospodarczego, niezakreślone wspólnie dla wszystkich krajów UE, należą wyłącznie do Polski. Charakterystyczne jest to, że w traktacie nie ma sprecyzowanej treści merytorycznej tego, jaki jest wzorzec dla wszystkich krajów, należących do UE w poszczególnych dziedzinach, czy jeśli chodzi o wymiar sprawiedliwości, czy funkcjonowanie demokracji. Mówi się tylko o prawach człowieka, o czym my dobrze wiemy i co szanujemy - zauważył sędzia Piotr Andrzejewski.
Cała rozmowa na radiogdansk.pl
Piotr Łukasz Andrzejewski
Urodził się 2 stycznia 1942 r. w Warszawie.
W 1964 r. ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. Na tej samej uczelni otrzymał absolutorium z historii sztuki. Po odbyciu aplikacji sędziowskiej i adwokackiej rozpoczął praktykę adwokacką w 1971 r.
Był związany z opozycją demokratyczną. Na przełomie sierpnia i września 1980 r. był pierwszym konsultantem prawnym Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego z siedzibą w Hucie "Katowice". A jako pełnomocnik tego komitetu był autorem pierwszego wniosku o rejestrację NSZZ "Solidarność" w Sądzie Wojewódzkim w Warszawie.
Po wprowadzeniu stanu wojennego był obrońcą w licznych procesach politycznych działaczy NSZZ "Solidarność", w tym pierwszego procesu stanu wojennego pracowników Instytutu Badań Jądrowych z warszawskiego Żerania. Na I Krajowym Zjeździe Adwokatury w 1983 r. publicznie potępił łamanie praw człowieka w okresie stanu wojennego. Na polecenie ówczesnych władz wytoczono mu 8 spraw dyscyplinarnych pod pozorem naruszenia wolności słowa. W wyniku jednej z nich, po rewizji nadzwyczajnej wniesionej do Sądu Najwyższego przez ministra sprawiedliwości, został pozbawiony prawa wykonywania zawodu przez rok. Był jednym z inicjatorów powtórnej rejestracji zakładowych komitetów założycielskich NSZZ "Solidarność" i reprezentował w sądach około 40 takich komitetów.
W wyborach w czerwcu 1989 r. był członkiem Państwowej Komisji Wyborczej jako przedstawiciel Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie. W dniu głosowania do Sejmu i Senatu skutecznie przeciwstawiał się manipulacjom mającym zmienić wyniki tzw. listy krajowej.
Od 1983 r. był członkiem konspiracyjno-dokumentacyjnej struktury Komitetu Helsińskiego, a następnie członkiem założycielem Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka. W 1988 r. otrzymał nagrodę duńskiej Fundacji Paula Lauritzena za działalność w obronie praw człowieka.
Od 15 grudnia 1991 r. do 6 września 1992 r. pełnił funkcję dyrektora generalnego - likwidatora dotychczasowych struktur Państwowej Jednostki Organizacyjnej Radio i Telewizja. Autor ustawy o zwrocie korzyści uzyskanych niesłusznie kosztem Skarbu Państwa oraz reprezentant NSZZ "Solidarność" w procesach wytoczonych na jej podstawie.
W Senacie I kadencji był członkiem Komisji Praw Człowieka i Praworządności, Komisji Samorządu Terytorialnego, Komisji Inicjatyw i Prac Ustawodawczych, Komisji Spraw Emigracji i Polaków za Granicą oraz Komisji Nadzwyczajnej do spraw górnictwa. W II kadencji był wiceprzewodniczącym Komisji Regulaminowej i Spraw Senatorskich oraz członkiem Komisji Inicjatyw i Prac Ustawodawczych oraz dwóch komisji nadzwyczajnych - do spraw górnictwa i do spraw integracji europejskiej. W III kadencji był członkiem założycielem i uczestnikiem Społecznej Komisji Konstytucyjnej NSZZ "Solidarność" i ugrupowań centroprawicowych. Współtworzył obywatelski projekt konstytucji jako przewodniczący Zespołu Źródeł Prawa, Instytucji Ochrony Prawa i Organów Wymiaru Sprawiedliwości. Był także przewodniczącym Komisji Nadzwyczajnej do spraw inicjatywy ustawodawczej w sprawie zmiany przepisów o obywatelstwie polskim oraz wiceprzewodniczącym Komisji Inicjatyw i Prac Ustawodawczych. W Senacie IV kadencji przewodniczył Komisji Ustawodawczej i był członkiem Komisji Kultury i Środków Przekazu. W Senacie VI kadencji był przewodniczącym Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich oraz członkiem Komisji Ustawodawczej.
Był i jest bezpartyjny.
Żonaty, ma czworo dzieci.
źródło: Senat RP
Napisz komentarz
Komentarze