Laur przypadł twórcy w udziale za: „Ponadczasową i uniwersalną malarską wizję rzeczywistości, za ukrytą w jego obrazach poezję, magię, metafizykę form i kolorów oraz za harmonijne połączenie intelektualnego i estetycznego wymiaru sztuki.”
Decyzję taką podjęła Kapituła Nagrody pod przewodnictwem prof. Krystyny Czerni z Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie na specjalnym posiedzeniu 27 czerwca 2012 r.
Wręczenie lauru i wernisaż – w grudniu 2012 r.
Nagroda im. Kazimierza Ostrowskiego jest – przyznawanym raz w roku - ogólnopolskim wyróżnieniem w dziedzinie malarstwa. Pomysłodawcą i organizatorem przedsięwzięcia jest Związek Polskich Artystów Plastyków, Okręg Gdański.
W skład Kapituły wchodzili: prof. Krzysztof Gliszczyński - Dziekan Wydziału Malarstwa ASP w Gdańsku, prof. dr hab. Teresa Grzybkowska – Warszawa, Krzysztof Izdebski -Przewodniczący Głównego Sądu Koleżeńskiego ZPAP, Warszawa, Gdańsk, Janusz Janowski - Prezes Gdańskiego Okręgu ZPAP, Gdańsk, prof. dr hab. Jerzy Malinowski - Uniwersytet im.Mikołaja Kopernika w Toruniu, Maciej Mazurek - Redaktor Naczelny kwartalnika ART TAK Sztuki Piękne, Warszawa, Małgorzata Paszylka-Glaza - Kurator Oddziału Sztuki Nowoczesnej Muzeum Narodowego w Gdańsku, prof. Maciej Świeszewski ASP Gdańsk.
Członkami honorowymi Kapituły był także: Stanisław Rodziński - laureat Nagrody im. Kazimierza Ostrowskiego za 2010.
Nagroda im. Kazimierza Ostrowskiego za rok 2011 wręczona zostanie Zbigniewowi Makowskiemu w grudniu 2012 r. Uroczystość odbędzie się w Pałacu Opatów, siedzibie Oddziału Sztuki Nowoczesnej Muzeum Narodowego połączona zostanie z wernisażem wystawy prac Laureata. Będzie to pierwsza wystawa prac tego światowej sławy artysty na Wybrzeżu. Ukaże się duży bogato ilustrowany reprodukcjami katalog z tekstami o twórczości autora.
„Alfabet“ wizualno-symboliczny
„Zbigniew Makowski (ur. w Warszawie 31 I 1930) studiował w ASP w Warszawie w latach 1950-1956, dyplom uzyskał w pracowni Kazimierza Tomorowicza. Początkowo skłaniał się ku surrealizmowi - podczas pobytu w Paryżu w 1962 zetknął się z André Bretonem i międzynarodowym ruchem Phases. Jednak decydujący wpływ na wyraz jego sztuki wywarły pozamalarskie zainteresowania, jakim się oddaje. Jest literatem, poetą, erudytą, zwłaszcza zaś znawcą szerokiego spektrum filozofii i wiedzy tajemnej wielu kultur. Znawstwo to wykorzystuje w swoich pracach malarskich, rysunkowych, a także w unikatowych książkach, które własnoręcznie wykonuje na specjalnie preparowanych papierach. W swych pracach nawarstwia symbole, cytaty i znaczenia w nieczytelny, zdawałoby się, chaos. Wypada jednak wierzyć krytykom, którzy twierdzą, iż prace Makowskiego otwierają przed cierpliwym i intelektualnie przygotowanym „czytelnikiem“ świat swoistej narracji. Sam artysta zaś zwraca uwagę na „permutacyjną“ strukturę swych prac, w których rozmaite cytaty i odniesienia kulturowe przeplatają się z jego prywatną ikonografią. Tak czy inaczej, z pewnością w pracach Makowskiego da się wyróżnić pewien „alfabet“ wizualno-symboliczny, którego elementy pojawiają się w nich stale w różnych konfiguracjach. Należą doń np. takie wizerunki, jak klucz, drabina, studnia, mandala, kielich itp. Otaczają je napisy, często łacińskie, a także pojedyncze cyfry, litery, ornamenty. Określił je ktoś jako rebusy o wielkiej urodzie, które można odczytywać, można też kontemplować. Od roku 1982 artysta przestał wystawiać, ale nie tworzyć. Powstają wówczas prace będące rodzajem nowoczesnego notatnika, rozpoczętego jeszcze w latach 60., do którego artysta powraca z nowymi przemyśleniami. Artysta jest laureatem wielu nagród, m.in. Nagrody Krytyki Artystycznej im. Norwida (1973) i Nagrody im. Jana Cybisa (1992). Jego wielka kompozycja "Mirabilitas secundum diversos modos exire potest a rebus" (1973-1980) zdobi genewską siedzibę ONZ jako dar rządu polskiego.” (źródło: culture.pl)
Napisz komentarz
Komentarze