Doktor Honoris Causa: Dla mnie ta Uczelnia jest jak bombonierka

86-letni profesor nauk o kulturze fizycznej został szóstą osobą w historii gdańskiej akademii, której ta godność została nadana. Wcześniej zaszczytu tego dostąpili: Kazimierz Górski, Irena Szewińska, Henryk Sozański, Władymir Płatonow oraz promotor ostatniej nominacji Rektor Honorowy oliwskiej uczelni Janusz Czerwiński, który na cześć prof. Ulatowskiego wygłosił laudację.
- Nie byłoby sukcesów polskiej koszykówki, bez działalności prof. Ulatowskiego, który jako najpierw jako trener prowadził męską, później żeńską reprezentację, a następnie swoją działalnością naukową i organizacyjną wspierał cały polski sport - powiedział podczas uroczystości rektor gdańskiej AWFiS prof. Tadeusz Huciński.
Laureat w swoim wystąpieniu podkreślił znaczenie, jakie sport odgrywa w życiu społeczeństw i narodów. Opowiedział się za rywalizacją o sukcesy i rekordy, ale nie za wszelką cenę. Stwierdził, że dziś ludzie coraz lepiej rozumieją zagrożenia wynikające z niedozwolonego dopingu i zaczynają skutecznie z nim walczyć. - Znajdujemy się na dobrej drodze, ale musimy bacznie uważać, aby z niej nie zboczyć - stwierdził prof. Ulatowski, którego związki z oliwską uczelnią sięgają lat 50. ubiegłego stulecia, kiedy była ona jeszcze Technikum Wychowania Fizycznego.
- W tamtych czasach przyjeżdżałem do Gdańska jako zawodnik i trener. Kilkanaście lat później optowałem za powołaniem w tym mieście do życia Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego. Obecnie, mimo różnych trudności, widzę przed AWFiS dobrą przyszłość. Dla mnie ta Uczelnia jest jak bombonierka. Niezależnie od tego jak w niej poukładane są czekoladki, wszystkie smakują - stwierdził profesor.
- 26 października pozostanie jednym z najważniejszych dni w historii naszej Akademii. Zacne grono doktorów honoris causa powiększyło się o niezwykle wybitną postać profesora Ulatowskiego. Uroczystością nadania mu tytułu doktora honoris causa zakończyliśmy Jubileusz 40-lecia AWFiS - dodał rektor Huciński.
Z okazji nominacji na ręce profesora Ulatowskiego wpłynęło wiele listów gratulacyjnych, między innymi od marszałka Sejmu Bronisława Komorowskiego, z Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, od ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego profesor Barbary Kudryckiej, od wojewody Pomorskiego Romana Zaborowskiego i prezesa Polskiej Akademii Nauk Michała Kleibera oraz byłego prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego.

--------------------
Tadeusz Ulatowski - prof. zw. dr nauk o kulturze fizycznej, urodzony w 1923 r. w Łodzi. Jako szesnastoletni chłopiec ochotniczo zgłosił się do armii generała Franciszka Kleberga, uczestniczył w bitwie pod Kockiem (2-5.10.1939r.). Dostał się do niemieckiej niewoli, skąd udało mu się uciec. Wrócił do Łodzi, gdzie ukrywał się przed okupantem. Chcąc utrzymać siebie i rodzinę podejmował się pracy w różnych zawodach: robotnika fabrycznego, ślusarza, spawacza. W okresie okupacji działał konspiracyjnie w harcerskich Szarych Szeregach. Pracę zawodową w kulturze fizycznej rozpoczął w 1945r., a od 1949r. do 1993r. był pracownikiem AWF w Warszawie, której jest absolwentem. Nauczyciel akademicki, autor ok. 300 prac naukowych, teoretyk sportu, profesor zwyczajny. Pełnił funkcję kierownika Zakładu Teorii Sportu, a w latach 1971-1974 i 1981-1986 był rektorem warszawskiej AWF.
Założyciel i wieloletni prezes Polskiego Towarzystwa Naukowego Kultury Fizycznej, członek i sekretarz naukowy Komitetu Nauk o Kulturze Fizycznej Polskiej Akademii Nauk, członek rad naukowych: Instytutu Naukowego Kultury Fizycznej, Instytutu Sportu, Instytutu Turystyki, Instytutu Badań nad Młodzieżą, Instytutu Kształcenia Nauczycieli. Przez dwie kadencje członek Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej do Spraw Stopni i Tytułów Naukowych. Kierownik ministerialnych problemów badawczych. Współzałożyciel, redaktor i wydawca m.in. miesięcznika "Sport Wyczynowy", pisma "Trening" i serii wydawniczej "Biblioteka Trenera", współorganizator kongresów naukowych kultury fizycznej w Poznaniu (1979r.) i w Gdańsku (1986r.).
Obszar jego zainteresowań naukowych i dydaktycznych to teoria i praktyka zespołowych gier sportowych, a przede wszystkim koszykówka.
Był reprezentantem Polski w koszykówce i piłce ręcznej. Jako trener prowadził m.in. Centralny Wojskowy Klub Sportowy "Legia Warszawa" oraz kadrę narodową i olimpijską w koszykówce. Był przewodniczącym Komisji Sportowej Polskiego Komitetu Olimpijskiego, a także zastępcą sekretarza generalnego PKOl oraz wieloletnim wiceprezesem PKOl i Polskiej Federacji Sportu. Czynnie uczestniczył w kierownictwie Głównego Komitetu Kultury Fizycznej oraz ekip narodowych na kilku igrzyskach olimpijskich.
Za wybitny wkład pracy na rzecz polskiego sportu, kultury fizycznej i kształcenia w kulturze fizycznej odznaczony został m.in. Orderem Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego