W minioną sobotę po raz kolejny odbyła się Biesiada Literacka. Spotkania w Czarnej Wodzie odbywają się od roku 1993 z dwiema przerwami w latach 2002 i 2015 czyniąc miasto nad Wdą wyjątkowym w skali regionu miejscem sympozjów kociewskich literatów, krytyków i regionalistów.
14.10.2016 09:36
(aktualizacja 01.04.2023 11:51)
Tym razem Biesiada była poświęcona pamięci zmarłego w lipcu tego roku pomysłodawcy biesiad, poety, regionalisty, samorządowca, senatora i mieszkańca Czarnej Wody – Andrzeja Grzyba. Po przywitaniu uczestników przez inicjatorów spotkania - burmistrza Czarnej Wody Arkadiusza Glinieckiego i Mirosława Kalkowskiego prezesa Towarzystwa Miłośników Ziemi Kociewskiej, nastąpiła część merytoryczna, na którą złożyły się trzy referaty poświęcone życiu i twórczości Andrzeja Grzyba. Autorami odczytów byli: Ryszard Szwoch - „Andrzej Grzyb - przyczynki do biografii”, prof. zw. dr hab. Tadeusz Linkner - „Od poetyckich impresji i opowiadań do powieści” oraz Tadeusz Kubiszewski – ,,Krajobrazy, ludzie i ryby (fascynacja Północą w reportażach Andrzeja Grzyba)”.
Biesiady mają już ponad 20 lat Po prelekcjach rozpoczęła się cześć dyskusyjna, zebrani podzielili się wspomnieniami o czarnowodzkim twórcy. Burmistrz Gliniecki zachęcając zebranych do kontynuacji biesiad w Czarnej Wodzie jako ważnego ruchu intelektualnego przytoczył słowa Andrzeja Grzyba z przedmowy do wydanej w 2011 r. „Biesiad literackich księgi wtórej” : ,,Czarnowodzkie biesiady literackie doczekały się wiernych bywalców i nie tylko w ich opinii dobrej oceny. Przy okazji kolejnych biesiad Kociewie zyskało wielu przyjaciół poza swymi granicami. My zaś sami siebie dopingowaliśmy w żmudnej, lecz przecież ważnej i potrzebnej pracy dla naszego regionu. Czyż nie jest godne uwagi to, że od prawie dwudziestu lat spotyka się grupa naukowców, krytyków literackich i pisarzy przy udziale grupy regionalistów, by wysłuchać kilku referatów i dyskutować o literaturze tworzonej i związanej z Kociewiem. Pamiętając o cnocie skromności, pytam od jakiegoś czasu, czy jest jeszcze gdzieś w kraju takie jak Czarna Woda miejsce, gdzie na bieżąco, nie zapominając o tym co dawniej powstało, komentuje się regionalną twórczość literacką. Spotykamy się nie z obowiązku, debatując i biesiadując z przekonaniem, że więcej chwaląc niż ganiąc, dajemy satysfakcję twórcom, omawiając i analizując ich literacki dorobek. Może robimy coś jeszcze; informujemy i zachęcamy czytelników, by miast cudze chwalić, swoje poznali”.
Apel o kontynuację Po tych słowach głos zabrali; dialektolożka prof. Maria Pająkowska - Kęsik, prof. Tadeusz Linkner i prezes TPZK Mirosław Kalkowski wskazując na wagę społeczną i kulturotwórczą Biesiad, popierając apel o ich kontynuowanie. Po dyskusji burmistrz Czarnej Wody zaprosił uczestników spotkania na Biesiady ciąg dalszy przy kawie, kuchu i aintopie.
Podziel się
Oceń
Napisz komentarz
Komentarze
15.10.2016 16:13
andrzej,żeby nie chlał,to jeszcze by żył...
15.10.2016 07:42
dziadostwo,jak PO...
15.10.2016 00:28
kraty w oknach , tablicę korkową za 2,50 netto i drużynę zbowidowców.
Wieje nudą przeraźliwie.
14.10.2016 20:41
we wspomnieniu członka PO,reklamujesz waszą konkurencję? (Antoniego Kępińskiego) To wy jesteście za komunizmem, czy jednak przeciw?
Piotr
15.10.2016 11:13
Pozostaje mi tylko zacytować Irenę Sendlerową : "Ludzi należy dzielić na dobrych i złych. Rasa, pochodzenie, religia, wykształcenie, majątek – nie mają żadnego znaczenia. Tylko to, jakim kto jest człowiekiem."
Może z po
15.10.2016 20:58
Brawo panie Piotrze ludzka mądrość i przyzwoitość zawsze będą ponad chorym przywiązaniem do jakiejkolwiek partii czy zwykłej zawiści.
14.10.2016 20:34
To po co drążyć temat?
Piotr
14.10.2016 10:31
Ostatnią bodajże książką śp. Andrzeja Grzyba jest pozycja pt . „Ana Rozbite lustro”. Jest to powieść o ludzkiej kondycji, o wpływie traumatycznych przeżyć z przeszłości na dalsze życie. W czasie lektury przypomniała mi się czytana w młodości znakomita pozycja Antoniego Kępińskiego „Rytm życia”. Bo w przypadku Any życie miało swoisty rytm naznaczony traumą będącą udziałem wielu Polaków po doświadczeniach ostatniej wojny. Opisana jest historia tytułowej Any pochodzącej z wioski zagubionej w lasach koło Złego Mięsa - okupacja, oczekiwanie na wyzwolenie z rąk Sowietów, brutalny gwałt dokonany przez krasnoarmiejców na Anie i jego skutki w postaci poczętego życia. Skutkiem tego była choroba psychiczna bohaterki trwająca ponad dwadzieścia lat , a później, po jej nagłym przebudzeniu ze stanu, gdy była roślinką - rozpoczęcie budowy życia od nowa, poskładanie pękniętego lustra w całość, tak aby na nowo móc się w nim się przeglądać. Jest to bodaj ostatnia przed śmiercią Autora powieść. Rozmyślania o śmierci i przemijanie są tu obecne. Ale jednocześnie bije z niej optymizm – wiara, że życie można odzyskać, wiara w miłość, która potrafi przezwyciężyć przeszkody.Na niedawnym pogrzebie autora ktoś pięknie mówił o historii opisanej w powieści. Również w Radio Gdańsk była bardzo emocjonalna recenzja kolegi Autora ze studiów - Władysława Zawistowskiego. A ja ze swej strony serdecznie ją polecam. Dodatkowym bonusem są świetne sentencje Autora, czasami pisane wierszem: o życiu, przemijaniu, miłości i nadziei….Senator był moim szefem, gdy została zawiązana spółka - Zakład Utylizacji Odpadów Komunalnych "Stary Las". Wówczas były niewielkie szanse na realizację budowy...Piękne czasy...Nie zapomnę rozmów o Kociewiu, Krzyżakach, Joannitach. Zmobilizował mnie wówczas do amatorskich e-mailowych poszukiwań w archiwach w Niemczech, Austrii czy Watykańskim..
Napisz komentarz
Komentarze