Dwie prawdy z dziećmi w tle. Bezdomna matka z dwójką maluchów ma tymczasowo kąt do zamieszkania

Pani Dorota zwróciła się do naszej redakcji o pomoc, po tym, jak - jej zdaniem - z dwójką małych dzieci została wyrzucona nocą z domu przez swojego konkubenta. Przez kilka dni mieszkała u koleżanki, szukała stałego miejsca zamieszkania. Nie było ją stać na wynajęcie mieszkania. Problem, dzięki pośrednictwu Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Tczewie, udało się pomyślnie rozwiązać.
- GOPS w Grodzicznie, tam gdzie jest na stałe zameldowana pani Dorota, znalazł dla niej miejsce w schronisku pod Toruniem, na okres czterech miesięcy – informuje kierownik GOPS Agnieszka Pettke. - Po tym okresie pani Dorota ma otrzymać lokal socjalny od tamtejszej gminy.

„Nie wiem, czy to moje dziecko”
Zdaniem konkubenta i jego matki, wspólne życie tej pary wyglądało zupełnie inaczej, niż przedstawiła pani Dorota (w poprzednim artykule).
- Pierwszego konkubenta zostawiła z trójką dzieci, na które ma płacić alimenty, czego nie robi, czwarte dziecko ma z innym panem, piąte z kolejnym – mówi Jadwiga R. - Poznaliśmy się podczas pracy. Związała się z moim synem i po zaledwie czterech spotkaniach przeprowadziła do nas. Traktowałam ją jak córkę. Było normalnie, do czasu gdy ją zameldowałam. Wtedy pokazała rogi. Nie pomagała przy obejściu, paliła w ciąży, synowi nawet obiadu nie potrafiła ugotować.
- Praktycznie nie opiekowała się dziećmi – uważa b. konkubent Radosław J. - Zdarzało jej się wyjeżdżać na dłuższy czas. Raz znikła na ponad miesiąc. Gdy przyjechała oznajmiła, że jest w ciąży. Nawet nie wiem, czy to moje dziecko. Wątpię, dlatego jeśli będzie się sądzić o alimenty, to zażądam badań na ojcostwo. Gdy Monika okaże się moją córką, będziemy chcieli ją zaadoptować. Ona nie jest dobrą matką.
Pani Dorota oskarżyła swojego byłego konkubenta o picie alkoholu.
- Dla niej wszyscy byli partnerzy to alkoholicy – stwierdza pani Jadwiga. - Tymczasem okazało się, że pierwszy jest bardzo dobrym gospodarzem, a ich dzieci są dobrze wychowane, wykształcone. Drugi, ponoć miał się nad nią znęcać, a tymczasem regularnie płaci alimenty, zabierał co tydzień Agatkę do siebie. Dziewczynka zawsze wracała zadowolona, czyściutka.
- Czasem, gdy słyszałem, jak krzyczy na dzieci – gdy płakały – że je udusi poduszką, to dla ich bezpieczeństwa zabierałem je do swojego pokoju – dodaje Radosław. - Raz wezwała policję, że ponoć ją biję i jestem pijany. Dopiero co otworzyłem puszkę z piwem po pracy. To nie alkoholizm. Policjanci stwierdzili, że nie ma podstaw do interwencji. Dawałem jej pieniądze na utrzymanie. Zamiast płacić rachunki kupowała papierosy i gdzieś jeździła. Stąd długi za wodę, odcięto nam też prąd. Jej słowa o tym, że przepijałem jej alimenty, to zwyczajne kłamstwo.

„Gdybyśmy mogli cofnąć czas...”
- Biegała po sąsiadach pożyczać pieniądze i podrzucać dzieci, nie mówiąc kiedy je odbierze – kontynuuje swoją wersję „prawdy” Jadwiga R. - Znikała gdzieś na kilka godzin. Wracając chwaliła się, że poznała nowego mężczyznę. Narobiła nam wstydu na całą wieś. Sąsiedzi poświadczą, co z niej za osoba. Ma 40 lat, a zachowuje się jak nastolatka. Ona nigdy nie pracowała. Gdybyśmy mogli cofnąć czas, to nigdy bym jej do domu nie wpuściła. Jej rodzice, którzy tu byli, ani brat, nie chcą jej przyjąć. To o czymś świadczy. Najbardziej żal nam dzieci. Nigdy im bajki nie czytała, nie przytuliła, nigdy nie powiedziała, że je kocha. Agatka nawet nie potrafi się przeżegnać! Jej opieka nad dzieckiem polegała na wypuszczeniu go na dwór.
- Nie daliśmy jej wózka? - dziwi się Radosław J. - Przecież miała dwa! Ten drugi nawet nie jest jej, tylko od siostry z Irlandii. Mogła wziąć swój wózek i wszystkie rzeczy, gdy po cichu wyprowadzała się wieczorem. Agata powiedziała nam, że jadą w gości. Dorota nic nie mówiła.

„Córka jest dobrą mamą”
- To wszystko, co mówią, to bzdury – tak podsumowuje słowa naszych rozmówców pani Dorota. - Wiadomo, że będą się wybielać. On pił wódkę wprost z butelki jak oranżadę. To nie jest alkoholizm? Nigdy nie dawał mi żadnych pieniędzy. Mam na to wszystko świadków. Na początku było między nami dobrze, dopóki jego matka nie zaczęła się wtrącać. To nieprawda, że znikłam na półtora miesiąca. Byłam dwa tygodnie u mamy, która leżała chora w szpitalu. Złożyłam już wniosek o alimenty. Jeśli uważa, że to nie jego dziecko, to niech zrobi badania. Moje życie potoczyło się tak, a nie inaczej. Z moimi starszymi dziećmi mam stały kontakt.
Wersję pani Doroty potwierdza jej matka, u której teraz przebywa, czekając na wyjazd do schroniska.
- Dorota jest dobrą mamą, dba o swoje dzieci, jak najlepiej może – podkreśla matka Doroty. - Gdy do niej przyjeżdżałam, to matka jej konkubenta skarżyła się, że... Dorota za często pierze i myje dzieci. Miały chodzić brudne? Woziliśmy jej jedzenie i drzewo na opał, bo jej konkubent o nic nie dbał. Pomagali jej też sąsiedzi i koleżanki, które zawoziły dzieci do lekarza. Gdy byliśmy u nich to zawsze chodził z piwem. Raz nawet przed nami uciekł. Nigdy dziecku nic nie kupił.

Zamiast komentarza
Jedna strona ma swoje racje i swoich zwolenników, druga - swoich. Jaka jest prawda, kto jest winny zaistniałej sytuacji, a kto na tym najbardziej traci i cierpi? Niestety, tam gdzie dorośli walczą ze sobą, spierają się, nie mogą ułożyć swojego życia, najbardziej poszkodowane są zawsze dzieci...

Imiona oraz inicjały osób występujących w artykule, w tym również dzieci, zostały zmienione.