Wielbić Boga swoim śpiewem: Gromadzi nas święta ziemia kociewska...

Mszę ubogacili śpiewem starogardzianie z Mirosławą Moeller na czele.

U Matki najpiękniej
Celebransem nabożeństwa był ks. infułat Stanisław Grunt, wikariusz biskupi.
- Zawsze u matki jest najcieplej, najlepiej, najpiękniej - przekazał w homilii duchowny. - I najchętniej u niej przebywamy. Stąd jest bardzo dobrze, że właśnie tutaj, w duchowej stolicy Kociewia - Piasecznie gromadzimy się wobec Matki Królowej, która patronuje nam od setek lat, na nowo śpiewamy hymn na Jej cześć, uwielbiamy Boga i Syna Bożego i samą Matkę, która króluje.

Co to jest to Kociewie?
- Gromadzi nas święta ziemia kociewska – mówił celebrans. - Co to jest to Kociewie? Na pewno to nasza Mała Ojczyzna obejmująca trzy powiaty: świecki, starogardzki i tczewski jest dla nas najdroższą. To nasze pola i lasy i łąki, meandry rzek, to lodowcowe pozostałości, to wszystko co na tej ziemi urosło w tysiącletniej kulturze tej ziemi. Kociewie to więźba kociewska, pod którą widać misyjny szlak św. Wojciecha przez naszą ziemię do Prus. To książęta pomorscy, to wszystkie dzieła, które po sobie pozostawili ludzie tej ziemi. Dzieła materialne i dzieła duchowe. Kociewie to góra Jana Pawła w Pelplinie, Seminarium Duchowne, Collegium Marianum. Kociewie to historia Cystersów w Pelplinie, Joannitów w Skarszewach i Starogardzie, to rozmodleni Bernardyni w Świeciu czy biali ojcowie Paulini w Topolnie. Kociewie to poezja i proza tej ziemi śpiewana przez naszych dziadów - pradziadów, rodziców i przez nas samych. To to co dzisiaj tu państwo wyśpiewają.

Śpiew serca
Kaznodzieja nazwał modlitwę śpiewem serca i tworzeniem atmosfery Bożej chwały. Zaznaczył, że szczególnie uaktywnia się ona w świątyni - miejscu świętym. Najbardziej zaś w miejscach zaznaczonych charyzmatem naszej obecności. Cytował św. Mateusza, który mówi o potrzebie prostoty, szczerości, postawy służebnej, aby nie naśladować współczesnych Chrystusowi faryzeuszów i uczonych w piśmie, którzy dobrze mówili, ale źle postępowali.
- To co było w ich ustach, nie było w ich sercach, nie było w ich czynach - mówił ksiądz i przypomniał, że “kto się wywyższa będzie poniżony, a kto się uniża wywyższony będzie”. Dowodził, że musimy zawsze, wszystkie swoje sprawy odnosić i konfrontować z Panem Bogiem, a wówczas dobrze odczytamy swoje miejsce w historii, parafii, pracy, modlitwie. Odczytamy, prawdę, że jesteśmy na służbie Bogu, na służbie Maryi.
Powiedział, że wszyscy wykonawcy wielbią Boga i Matkę Najświętszą swoim śpiewem. Dodał, że przez całe dzieje historii tym śpiewem były psalmy. Psalmy, które w Starym Testamencie zawierają całą etykę postępowania. Psalmy, które były podstawą pieśni ludowych, które są w kanonie Pisma Świętego.
Duchowny mówił o radości śpiewania. Życzył, aby wszyscy wyśpiewali to co mają w sercu.