„Uciekinierzy” i pomoc Interpol – fakty i mity policyjnych poszukiwań osób zaginionych

Jednak cieniem na nim - według młodszego aspiranta Marcina Kubiaka - kładą się nadal nieustalone losy dwóch osób z 2006 r.

Problem z nieletnimi
Każdego roku znika z domów w naszym powiecie niemal 50 osób. W tej liczbie mieszczą się także ucieczki młodzieży z domów rodzinnych bądź z Domu Dziecka w Tczewie. Przyczyną - według detektywa z Sekcji Kryminalnej Zespołu Poszukiwań i Identyfikacji Osób KPP w Tczewie młodszego aspiranta Marcina Kubiaka – jest „nie poddawanie się młodych ludzi rygorom narzuconym w rodzinach czy placówkach opiekuńczo – wychowawczych”. Ale zdarzają się także nieporozumienia rodzinne lub po prostu - jak twierdzi policjant - złe traktowanie dziecka przez rodziców czy opiekunów. Nasi funkcjonariusze dość szybko jednak lokalizują takich „uciekinierów” i jak do tej pory wszystkie takie ucieczki kończyły się szczęśliwym finałem.

Zniknął nawet 5-latek!
- Jest to jednak wyraźny sygnał ze strony młodego człowieka, że potrzebuje pomocy bądź zmiany nastawienia do jego potrzeb – mówi mł. asp. Marcin Kubiak. - Najmłodszy „uciekinier” miał 9 lat, bywają też dzieci w wieku 11 lat oraz starsze. Takie uciekanie z domu jest oczywiście dla dzieci bardzo niebezpieczne, często nie zdają one sobie z tego sprawy. Dlatego ważna jest szybkość prowadzonych poszukiwań i odnalezienia takich nieletnich. Chociaż właściwie najmłodsze dziecko było przedszkolakiem i miało 5 lat! Oddaliło się z przedszkola. Wsiadło do autobusu i chciało pojechać, jak mówiło, do cioci na Górki. Takie sprawy są traktowane jako zaginięcia pierwszej kategorii, czyli takie, gdzie może być narażone zdrowie lub życie osób zaginionych. Wówczas mobilizujemy wszystkie siły w komendzie i skupiamy się na tej jednej sprawie, która jest priorytetowa.
Na szczęście w ostatnich latach nie było u nas żadnych zaginięć dzieci związanych z pedofilią.

Nie musi minąć 48 godzin
Nieprawdą jest, twierdzi mł. asp. M. Kubiak, twierdzenie czy przekonanie społeczne, że musi minąć 48 godzin, by policja zechciała przyjąć zgłoszenie o zaginięciu. Tak samo jak mitem jest to, że policja nie współpracuje z rodziną i znajomymi osoby zaginionej.
- Zgłosić się do nas można zawsze, gdy zachodzi podejrzenie, że nie wiemy co się dzieje z najbliższymi i nie ma z nimi kontaktu. Każdy policjant w komendzie bezzwłocznie powinien przyjąć zawiadomienie o zaginięciu osoby. Kwalifikacja, czy jest to zaginięcie czy ucieczka z domu, zależy od przedstawionych okoliczności. My wysyłamy informację do policyjnego systemu informatycznego i wówczas każdy policjant w kraju i za granicą wie, że taka osoba jest poszukiwana.
Być może niewiele osób zdaje sobie sprawę, że zaginięcie może zgłosić nie tylko krewny, ale też obcy, na przykład sąsiad, koleżanka itd. Według policji reakcja sąsiadów na to co dzieje się w pobliżu jest bardzo ważna, bo pozwala często zapobiegać wielu tragediom.
Osoba zgłaszająca, by ułatwić pracę policji, powinna być przygotowana, aby udzielić jak najwięcej informacji o zaginionym. Dobrze byłoby, gdyby posiadała aktualne zdjęcie człowieka, który ma być poszukiwany. Na każdym etapie i w każdym momencie można dopytywać się o postępy i czynności podejmowane w sprawie, jak też uzupełniać informacje o zaginionych ludziach.

Dziecko zostawiła dziadkom...
Najdłużej policjanci poszukiwali osoby zaginionej przez okres roku.
- Córka pewnych państwa wyjechała do pracy zagranicę - opowiada Marcin Kubiak. - Zostawiła z dziadkami dziecko. Na początku był kontakt, potem urwał się. Rodzina była pełna obaw o jej życie. Znaleźliśmy ją dzięki współpracy z Interpolem. Odnaleziona okazała się żywa i zdrowa, jednak złożyła oświadczenie, że nie chce utrzymywać z nikim kontaktów, a dzieckiem mają zaopiekować się jej rodzice. Nasza praca nad tą sprawą trwała ok. roku. W innym przypadku kierowca TIR-a jeżdżący po Europie także „zniknął”. Okazało się, iż został zatrzymany przez szwedzką policję i osadzony w tamtejszym areszcie.

Wyjaśnić sprawy z 2006 r.
Funkcjonariusz mówi, że niestety zdarzają się zaginięcia, gdzie odnalezione zostają już tylko zwłoki. To dla policjantów najgorszy scenariusz. Tak było w przypadku ciężko i nieuleczalnie chorego młodego człowieka, który targnął się na życie z tego właśnie powodu. Znaleziono już tylko zwłoki. Tak samo, jak para narzeczonych, którzy postanowili wykąpać się w Wiśle. Gdy jedno tonęło, drugie próbowało je chyba ratować. Potem wyłowiono ciała.
Marcin Kubiak nie może się pogodzić z nierozwiązanymi sprawami i z uporem twierdzi, iż nie da za wygraną, dopóki nie dowie się co się stało w przypadku zaginięć dwóch osób zgłoszonych w 2006 r. Są to mężczyźni, jeden z Tczewa, drugi z Gniewa. Rodziny są z nim w kontakcie na bieżąco.
Praca w zespole poszukiwań nie jest łatwa, ale konsekwencja policjantów zajmujących się zaginięciami sprawia, iż rodziny często mogą odetchnąć z ulgą.

Wszystkie zgłoszenia wyjaśnione
Na cały powiat tczewski poszukiwaniem zaginionych osób zajmuj się tylko dwóch funkcjonariuszy policji. Jednak, gdy zachodzi taka potrzeba, mobilizowane są wszystkie siły, jakimi dysponuje tczewska jednostka (a także pomagają inne w kraju). Wszystko zależy od okoliczności. W 2007 r. było 41 zaginięć, w 2008 r. (do września) już 42. Warto podkreślić, że wszystkie te zgłoszenia były w pełni wyjaśnione. Kontakt do Zespołu Poszukiwań i Identyfikacji Osób KPP w Tczewie: tel. 058/ 530-81-67.