Mazowiecki Honorowym Obywatelem Miasta Gdańska

Tadeusz Mazowiecki odbierze w poniedziałek, 21 czerwca 2010  o godz. 17.00 w Dworze Artusa w Gdańsku tytuł Honorowego Obywatela Miasta Gdańska. Ceremonia odbędzie się podczas uroczystej sesji Rady Miasta Gdańska.  Uchwałę sprawie nadania tytułu pierwszemu niekomunistycznemu Premierowi Rzeczypospolitej Polskiej tytułu Honorowego Obywatela Miasta Gdańska Rada Miasta Gdańska podjęła 23 kwietnia 2009 roku.
W uzasadnieniu uchwały z dnia 23 kwietnia 2009 r. czytamy:

Honorowe obywatelstwo miasta Gdańska dla Tadeusza Mazowieckiego

Tadeusz Mazowiecki – zdecydowanie jeden z najważniejszych polityków polskich przełomu wieków. Działacz katolicki, dziennikarz, publicysta, działacz społeczny, polityk. Przez wiele lat redaktor naczelny ważnego miesięcznika „Więź”, doradca Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w Sierpniu’80, redaktor naczelny „Tygodnika Solidarność”. W roku 1989 został pierwszym niekomunistycznym premierem Polski.
Urodził się 18 kwietnia 1927 roku w Płocku. Studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1949-1955 działał w stowarzyszeniu PAX. Do roku 1951, pracował w tygodniku „Dziś i Jutro”. W latach 1950-1952 był zastępcą redaktora naczelnego „Słowa Powszechnego”. Był współzałożycielem, a w latach 1953-1955 redaktorem naczelnym „Wrocławskiego Tygodnika Katolickiego” („WTK”). W roku 1955 wykluczony z PAX jako przywódca tzw. frondy. W roku 1957 współzakładał warszawski Klub Inteligencji Katolickiej. W 1958 założył i został redaktorem naczelnym miesięcznika „Więź”. W latach 1961-1972 był posłem na Sejm PRL z ramienia katolickiej grupy Znak. W roku 1968 interpelował w sprawie wydarzeń marcowych.
Po wydarzeniach Grudnia 1970 nalegał na powołanie komisji w celu ustalenia winnych rozlewu krwi. W roku 1976 związał się ściśle z ruchem opozycyjnym. Współpracował z Komitetem Obrony Robotników oraz Polskim Porozumieniem Niepodległościowym.
Podczas strajków Sierpnia 1980 stanął na czele Komisji Ekspertów Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego, której zadaniem było wsparcie strajkujących w Stoczni Gdańskiej robotników w rokowaniach z władzą. Od roku 1981 był redaktorem naczelnym tygodnika „Tygodnika Solidarność”. Po wprowadzeniu stanu wojennego został internowany w Strzebielinku, a potem w Jaworzu i Darłówku. Zwolniony 23 grudnia 1982 roku. W latach osiemdziesiątych czynnie działał w ruchu opozycyjnym.
W roku 1988 zaangażował się w rozmowy Okrągłego Stołu, stając się jednym z głównych architektów porozumienia, na mocy którego 4 czerwca 1989 roku odbyły się częściowo wolne wybory, w których sam odmówił jednocześnie kandydowania. 17 sierpnia Lech Wałęsa zaproponował mu objęcie stanowiska premiera. Propozycja został przyjęta, a rząd pod jego kierownictwem powstał we wrześniu.
Rząd Mazowieckiego zdołał w krótkim czasie przeprowadzić wiele istotnych reform. Zmieniono ustrój polityczny, wprowadzono pełen zakres swobód obywatelskich, system wielopartyjny, zmieniono godło i nazwę państwa. 29 grudnia 1989 przeprowadzono gruntowną zmianę konstytucji – między innymi usunięto preambułę, napisano od nowa treść rozdziałów o ustroju politycznym i gospodarczym, wzmocniono pozycję związków zawodowych i wprowadzono jednolite pojęcie własności. Dzięki tym zmianom możliwe stało się przeprowadzenie transformacji gospodarczej. Pakiet reform rządu, określany mianem „Planu Balcerowicza”, umożliwił zastopowanie hiperinflacji, restrukturyzację gospodarki, wprowadzenie mechanizmów rynkowych, wymienialności złotówki i prywatyzacji.
W swoim sejmowym expose Tadeusz Mazowiecki mówił o „grubej linii”, która miała oznaczać brak odpowiedzialności nowego rządu za szkody poczynione w gospodarce przez władze komunistyczne.
W wyborach prezydenckich w roku 1990 Tadeusz Mazowiecki kandydował przeciwko Lechowi Wałęsie. Po przegranych wyborach poddał swój rząd do dymisji.
W roku 1992 został Specjalnym Wysłannikiem Organizacji Narodów Zjednoczonych w Bośni i Hercegowinie. Jednak w 1995 zrezygnował z tej funkcji na skutek bezczynności wielkich mocarstw wobec zbrodni wojennych dokonywanych w czasie wojny w Bośni. Ogłosił raport w sprawie łamania praw człowieka przez wszystkie strony konfliktu.
W roku 1991 założył, a od roku 1994 przewodniczył partii Unia Demokratycznej, która w roku 1995 – po zjednoczeniu z Kongresem Liberlano-Demokratycznym – przyjęła nazwę Unia Wolności.
W latach 1991-2001 sprawował mandat posła na Sejm. W 1997 przedstawił preambułę do Konstytucji RP. W listopadzie 2002 odszedł z Unii Wolności, przeciwstawiając się porzuceniu przez tę partię międzynarodówki chadeckiej oraz wejściu w koalicję wyborczą z SLD i samorządową z Samoobroną w jednym z województw.
W roku 2005 został jednym ze współzałożycieli Partii Demokratycznej – demokraci.pl, mającej stanowić poszerzenie dawnej Unii Wolności m.in. o polityków lewicowych. Był liderem listy parlamentarnej tej partii w wyborach w tym samym roku w okręgu warszawskim i uzyskał 30 143 głosy. Zasiada w radzie politycznej PD.
Jest doktorem honoris causa Uniwersytetów w Leuven, Genui, Giessen, Poitiers, Exter, Warszawy, Katowic i Tuzli. Odznaczony Orderem Orła Białego (1995) Złotym Orderem Herbu Bośni (1996), Legią Honorową (1997), Krzyżem Średnim z Gwiazdą Orderu Zasługi Republiki Węgierskiej (1998). Do roku 2007 był członkiem Kapituły Orderu Orła Białego. Wyróżniony nagrodą „Srebrenica 1995” (2005), nagrodą Giganta 1995 poznańskiego oddziału „Gazety Wyborczej”(1995) oraz Nagrodą Jana Nowaka-Jeziorańskiego (2004).
Jest autorem wielu książek. Setek artykułów publicystycznych.
Tadeusz Mazowiecki, jeden z głównych architektów niepodległej Polski niewątpliwie wzbogaci poczet honorowych obywateli Gdańska, miasta-symbolu walki o wolność.