List otwarty do prezydenta Komorowskiego: To kłamstwo i hańba

LIST OTWARTY DO PREZYDENTA BRONISŁAWA KOMOROWSKIEGO
 
Zwracam się z uprzejmą prośbą do Pana Prezydenta,  o publiczne PRZEPROSINY w programie telewizji TVN 24,  a także na łamach „Gazety Wyborczej”. Inne media,  szczególnie  polskojęzyczne, działające poza granicami Polski zostaną poinformowane osobno.
W dzisiejszym programie TVN 24  usłyszałam fragment Pana wypowiedzi dotyczącej tej grupy społecznej,  która nie zgadza się i protestuje przeciwko polityce Pana i Pańskiego Rządu, a także przeciwko niewiarygodnie beztroskiemu  traktowaniu polskich obywateli zarówno w kraju jak i tych przebywających za granicą.
Użył Pan w tym tekście słów, które obraziły głęboko mnie, a także setki moich przyjaciół i tysiące Polaków, o których wiem.  Powiedział  Pan o nas  „to są ci, którzy uciekli w stanie wojennym za granicę, albo Ci, którzy przez cały okres lat osiemdziesiątych trzymali nogi w wannie”.
To kłamstwo i hańba, w ten sposób wyrażać się o tych, którzy dla Polski oddali najwięcej, często życie, lub niezmiennie od późnych 70. prowadzili działalność opozycyjną, nie dorobiwszy się niczego, umierając o wiele za wcześnie,  lub żyjąc wręcz w biedzie, upokorzeni i wykorzystani, zniszczeni przez 10 lat podziemnej pracy i dwadzieścia lat tzw. Niepodległości. Myślę w tej chwili o wszystkich stoczniowcach, pracownikach PKP, robotnikach, którzy potracili warsztaty pracy, mieszkańców prowincji, żyjących ze zbioru jabłek lub umierających w drodze do pracy.
Myślę także o sobie i ludziach do mnie podobnych, przyjaciołach na całym świecie, którzy przez całe lata 80. pracowali bez wytchnienia w podziemnej  „Solidarności”, i jak wszyscy  ludzie uczciwi,  potem,  w czasach tzw. Drugiej „Solidarności”, zostali albo ośmieszeni,  albo potraktowani na tyle źle,  że albo nie żyją, albo wtedy wyjechali za granicę albo żyją w Polsce o którą nie walczyli i która się teraz na nich mści.
Nazywam się Joanna Wojciechowicz, jestem architektem i dziennikarzem, na rencie inwalidzkiej od dwudziestu lat, do której dorabiam ciągle pracując w Stanach Zjednoczonych.
W czasach „legalnej „Solidarności” - Kierownik Działu Rozpowszechniania Informacji w Gdańskiej „Solidarności”, internowana pierwszej nocy z 12 do 13 grudnia 1981, do końca czerwca 1982, potem wielokrotnie aresztowana i stawiana przed Kolegium do spraw Wykroczeń. Byłam także autorką i pomysłodawcą pierwszej Wystawy o „Grudniu 70’” otwartej 16 grudnia 1981 r. Na dwa lata przed Okrągłym Stołem założyłam GAI (Gdańską Agencję Informacyjną „Solidarności”) przekazującą informacje z podziemia do wszystkich polskojęzycznych (i nie tylko) międzynarodowych mediów.
Nie siedziałam i nie trzymałam nóg w wannie przez te wszystkie lata, jak Pan widzi.
Nie „uciekłam za granicę”, choć azyl polityczny do Stanów otrzymałam już w 1982 r.
Wyjechałam, jak „wygraliśmy”, tj. w końcu czerwca 1989 r., i nigdy nie wykorzystałam azylu politycznego. Dalej tu mieszkam, bo nie mam za co żyć i mieszkać w Polsce. Poza tym, przeraża mnie beztroska i działalność polskiego Rządu, przeraża mnie fakt, że zeszłej zimy zamarzło w Polsce 100 osób. Przeraża mnie fakt, ze widziałam Pana w TVN 24 mówiącego „polski lotnik to jest taki, który na drzwiach od stodoły poleci”, po czym na takich właśnie "drzwiach" wysłaliście na pewną śmierć najszlachetniejszych ludzi Polskiej elity politycznej.
Przeraża mnie pogardliwe traktowanie ludzi. Przeraża mnie Wasze nieustanne manipulowanie faktami i fałszowanie historii. Przeraża mnie Wasz stosunek do „smoleńskiego” śledztwa i nie kończące się oszustwa i manipulacje. Przeraża mnie Pan, jako prezydent mojego kraju.
Człowiek, który zaprosił generała Jaruzelskiego na posiedzenie Rady Bezpieczeństwa Narodowego zhańbił się.
Ja sama jestem jednym z tysiąca świadków w sprawie Grudnia 1970 , wskazując ówczesnego Ministra Obrony Narodowej, jako autora kolosalnej prowokacji, zamienioną w masakrę, w Gdańsku, 15 grudnia 1970 r.
Ten sam człowiek dokonał inwazji na Czechosłowację w 1968 r.  Stan Wojenny był tylko jedną z jego zbrodni.
I Pan jeszcze śmie obrażać publicznie nas, tych właśnie, którzy nigdy idei „Solidarności” nie zdradzili?
W swoim i Ich imieniu domagam się Pańskich publicznych przeprosin.
Joanna Wojciechowicz

Działaczka „Solidarności”, uczestniczka strajku w 1980 r., odznaczona przez ś.p. Prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski w 2006 r.