"Byłem w wiezieniu, a odwiedziliście Mnie"

Abp. M. MOKRZYCKI: Świeccy biorą udział w królewskiej misji Chrystusa, kiedy niosą konieczne przemiany w społeczne struktury.
 
Szanowny Panie Generale, drodzy księża kapelani, seminarzyści, świeccy ewangelizatorzy więzienni, umiłowani bracia, którzy czasowo przebywacie!

Z radością wypełniam nałożony przez Chrystusa obowiązek odwiedzenia więzienia. "Byłem w wiezieniu, a odwiedziliście Mnie" (Mt 25,36) mówi Chrystus. Te słowa oznaczają, że nie tyle przynosi się Chrystusa zza mury, ale odkrywa się jego działanie w sercach uwięzionych. Bóg działa, jest obecny i pełen swoje miłości do was jak do najukochańszych dzieci. Papież Jan XXIII odwiedzając więźniów w Rzymie zawołał: "Jestem waszym bratem, mój wujek siedział w więzieniu". Wzruszył tym ich do łez i jakże łatwiej było przekonywać, że wszyscy ludzie słabi i grzeszni, ale przede wszystkim ogarnięci miłością Boga.

Bóg wzywa nas, abyśmy uwierzyli Jego miłosierdziu. Nikt nie jest stracony. Jesteście skazani, ale nie potępieni. Każdy z was, przy pomocy łaski Bożej, może zostać świętym (Jan Paweł II, Płock 1991. Modlitwa i wiara w Boga była w was już od dzieciństwa. Może ten skarb teraz jest ukryty, ale jest głęboko w was, jak struna która wystarczy dotknąć, by pięknie zagrała. Wydawać by się mogło czasami, że już nie ma żadnego wyjścia, przeszłość przeraża a w przyszłości nie widzi się niczego dobrego. Co można zrobić? Nie powiem więcej niż Jan Paweł II który wołał do ludzi całego świata: "Otwórzcie na oścież Chrystusowi drzwi swojego serca. On jeden wie, co kryje się głęboko w człowieku". W Chrystusie odnajdziecie przebaczenie i morze miłosierdzia, w którym zatopione są wszystkie nasze grzechy. Przed Chrystusem możemy stanąć słabi i bezradni, wyznając: Panie, ulituj się nade mną! Do pierwszego świętego, Dobrego Łotra Jezus mówił z krzyża: "Dziś będziesz ze Mną w raju" (Łk 23,43). Mówi: dziś, czyli zaprasza teraz do wiary, nie odkładania na jutro decyzji. Głębokie zawierzenie Jezusowi całego siebie, swojego wczoraj, dziś i jutro, powierzeniu Mu swojego życia, aby nim kierował otworzy nową kartę waszego życia. W nim towarzyszyć wam będą kapelani, seminarzyści i świeccy ewangelizatorzy. Niewyczerpany dar pokoju i pewności w Boże przebaczenie spotkacie w sakramencie pojednania, w świętej Liturgii Chrystus napełni was swoją obecnością a w spotkaniach nad Słowem Bożym będzie uczył chodzenia drogami wiary.

Prawdziwa wolność jest w sercu człowieka. Będąc uwolnionym od pęt grzechu Chrystusie, jest się prawdziwie wolnym a chodząc po wolności bez zbawienia, jest się nieszczęśliwym niewolnikiem. Można być w więzieniu, ale wolnym!

Pozdrawiam z całego serca wszystkich pracowników służby więziennej. Pamiętam nasze spotkanie na pielgrzymce w Zarwanicy. Tam powierzyliście Bogu siebie i rodziny jak też swoją trudną pracę.

Poprzez waszą pracę stykacie się z tajemnicą dobra i zła w duszy ludzkiej. Może dlatego w Piśmie świętym pracownicy służby więziennej są tak bliscy Chrystusa. Zwróćcie uwagę, że pierwszym który po zbawczej śmierci Jezusa wyznał wiarę w Niego był setnik- rzymski strażnik, mówiąc: "Zaprawdę, ten był Synem Bożym" (Mt 27,54). Pierwsze miasto w Europie, w którym głoszono Ewangelię była Filippia. Poganin, strażnik więzienia, gdzie był przetrzymywany św. Paweł, usłyszał z ust Apostoła naukę o Chrystusie. Jak czytamy o tym w Dziejach Apostolskich, "przyjął chrzest wraz z całym swoim domem i ogromnie cieszył się, że uwierzył Bogu" (Dz17,33). Znowu byliście pierwsi w wyznaniu wiary. Dotykacie trudnych spraw, czasami może wydawać się że zło jest silniejsze a praca na marne. Pamiętajcie jednak, że "gdzie wzmógł się grzech, tam jeszcze bardziej rozlała się łaska"(Rz 5,20). W wierze, modlitwie, Słowie Bożym odnajdujecie siły, odpoczynek i odnowienie duchowe.

Modlę się o Boże światło, w którym można odkrywać co robić, by więzienia stawały się miejscem przemiany człowieka. Kościół chce w tej sprawie pomóc. Dziękuję wam za widzicie właściwe miejsce duszpasterzy w zakładach karnych. Ich obecność wymaga od was większej pracy, ale widzicie, że jest to jeden ze sposobów realizacji waszego zadania, jakim jest odnowienie człowieka we wszystkich wymiarach. Na całym świecie jest normą częste, nawet codzienne odwiedziny kapelanów i wolontariuszy.

Kapelani zachodzą też do cel, czynił to też i Jan Paweł II, udowadniając, że Bóg nie wątpi w człowieka.

Modlitwa

Boże Ojcze pełen miłosierdzia, obdarz nas swoją łaską. Ty jedyny znasz nasze serca. Otwórz nas na Twoje miłosierdzie, byśmy wyznali, że w Jezusie Chrystusie jest nasze zbawienie.

Błogosław nas, nasze rodziny, nasza pracę i działania.

Ty zesłałeś ducha świętego, by stali się Twoimi dziećmi, dlatego wołamy do Ciebie: Ojcze nasz...

Drodzy świeccy ewangelizatorzy. Idźcie I wy pracować do Pańskiej winnicy. Wezwanie do głoszenia ewangelii jest skierowane do wszystkich - w Ludzie Bożym nie ma biernych i nieaktywnych. Zadaniem każdego wierzącego jest prowadzenia innych do wiary. Sobór Watykański II w dekrecie "O misyjnej działalności Kościoła" mówi, że Kościół jest wtedy dojrzały, kiedy wyszedł ze swego początkowego stanu w danej społeczności, kiedy są w niej świadomi, dojrzali w wierze, dający świadectwo uczynkami Słowo Boże świeckich. Lud chrześcijański do tego jest ustanowiony, aby słowem i uczynkami głosił obywatelom Chrystusa i pomagał ich dojść do pełni Chrystusa". To ze jesteście gotowi głosić Ewangelie świadczy o tym, ze Kościół jest żywy i młody. Idźcie, jesteście posłani. Pracujcie w Pańskiej Winnicy, Bierzecie udział w kapłańskiej misji Chrystusa gdy rosną w was szczodre owoce Ducha Św. Bierzecie udział w proroczej misji Chrystusa, gdy głosicie Jego Słowem, jak prawdziwy apostoł, czy to niewierzącym czy wierzącym. Świeccy biorą udział w królewskiej misji Chrystusa, kiedy niosą konieczne przemiany w społeczne struktury i przemieniają je. Wasza obecność w więzieniach napełnia je moralną wartością.

Kościół istnieje po to, by ewangelizować. I nie może ograniczyć swojej posługi tylko wobec tych, którzy już prowadza życie chrześcijańskie. Taj jak Chrystus, który przyszedł nie do zdrowych, ale do chorych. Wy idziecie do słabych, zniewolonych, do więźniów. Wasza misja głoszenia Ewangelii ma swe źródło w samym chrzcie. Dlatego niechaj Bóg błogosławi was i wasze nadzieje.

Kazanie wygłoszone we więzieniu Łyczakowskim i Modlitwa Arcybiskupa

Pierwsza posługa abp M. Mokrzyckiego jako ordynariusza archidiecezji Lwowskiej obrządku łacińskiego była wizytą w zakładzie karnym (zwanym "Łyczakiwśka kolonia") przy ul. Szewczenki we Lwowie w dniu 15 listopada 2008 r. w godz. 15-18:30. Wizyta miała miejsce w ramach seminarium-szkoleniu dla świeckich ewangelizatorów więziennych, członków Szkoły Chrześcijańskiego Życia i Ewangelizacji. Szkoła, działająca pod egida kapucynów formuje wiernych obrządku greko- i rzymskokatolickiego z wielu parafii Ukrainy i innych krajów (Polska, Rosja, Białoruś). Od roku dziesięciu młodych świeckich z łacińskiej parafii św. Antoniego ze Lwowa ewangelizuje w wiezieniu lwowskim. W seminarium wzięło udział 50 osób z Iwano-Frankowska, Sambora, Czortkowa, Drohobycza, Mukaczowa i Chmielnickiego. oraz grekokatoliccy seminarzyści z zakonu Redemptorystów, od 10 lat opiekujący się tym zakładem. Po wykładzie wygłoszonym w auli administracji więzienia, uczestnicy poprowadzili, w obecności abp Mokrzyckiego program ewangelizacyjny (śpiewy, pantomima, świadectwa, głoszenie kerygmatu) dla ponad 120 więźniów. Przemówił abp M. Mokrzycki. Brał udział też w rozmowach w grupach, na które podzielono więźniów i uczestników seminarium (po 15 osób). W grupach dzielono się doświadczeniem znaczenia wiary w Boga i jego obecność. Rozmowę prowadził w jednej z grup abp Mokrzycki. Spotkał się też z więźniami w celach i terytorium spacerowym. Następnie oddzielnie spotkał się z wolontariuszami, wygłaszając przemówienie. Był zadziwiony ilością ikon na korytarzach i w gabinetach administracji więzienia. Abp Mokrzycki zaznaczył, ze uczestnicy - katolicy dwóch obrządków wspólnie, bezkonfliktowo, prowadza ewangelizację w więzieniach. Porównując spotkanie we Lwowskim więzieniu i rzymskim, zauważył że we lwowskim była większa możliwość niewyreżyserowanego osobistego kontaktu. Większość uczestników już w grudniu podejmie się regularnych ewangelizacyjnych i formacyjnych odwiedzin w więzieniach w swoich miejscowościach.

ks. Grzegorz Draus
naczelny kapelan  więziennictwa Ukrainy
18 listopada 2008 r.