Prof. Czesław Stoba z medalem - Przyjaciel Gniewu

Medal Gloria Medicinae przyznawany jest nie tylko za osiągnięcia naukowe oraz dydaktyczne, ale również za trud i wieloletnią pracę przy łóżku chorego. Prof. Stoba doskonale pasuje do tego opisu. Podczas gali w Sali Balowej na Zamku Królewskim w Warszawie uroczystość dekoracji wybitnych lekarzy odbyła się po raz 21. Rozpoczęła się wprowadzeniem ubranych w togi laureatów medalu i wysłuchaniem Gaude Mater Polonia oraz hymnu polskiego.

10 laureatów
Po powitaniu przez prof. Jerzego Woy-Wojciechowskiego, prezesa Polskiego Towarzystwa Lekarskiego, licznie zgromadzonych przedstawicieli nauki, medycyny, kultury, polityki, samorządu i środków przekazu, galę poprowadził Piotr Fronczewski w asyście Alicji Woy -Wojciechowskiej. Uroczystość dekoracji 10 laureatów, wśród których znalazł się prof. Czesław Stoba, została poprzedzona wystąpieniem prof. Wojciecha Noszczyka, kanclerza Kapituły przyznającej nagrody. Przywołał on postać Józefa Strusia, wybitnego lekarza epoki renesansu, którego wizerunek widnieje na medalu. Był on nadwornym lekarzem królów Polski - Zygmunta Starego i Zygmunta Augusta, a zmarł na dżumę, którą zaraził się od biednych, którym niósł pomoc.

Wybrani spośród wielu
Prof. Czesław Stoba jest emerytowanym kierownikiem Kliniki Chirurgii Dziecięcej Akademii Medycznej w Gdańsku. We wrześniu 2010 r. za pomoc i wsparcie mieszkańców gminy otrzymał tytuł Przyjaciel Gniewu. W imieniu odznaczonych to właśnie on przemawiał podczas gali w Zamku Królewskim:
- Przyjmujemy to zaszczytne wyróżnienie z dumą, radością, a zarazem z pokorą zdając sobie sprawę, że zostaliśmy wybrani spośród wielu, którzy także na nie zasługują. (…) Pragnę podkreślić, iż w życiu należy o dwóch rzeczach pamiętać: żeby innym sprawiać jak najmniej krzywdy i że za wszystko ponosi się odpowiedzialność. A odpowiedzialność to jest właśnie kwestia ludzkiej godności. Przesłanie to, którego autorem jest Włodzimierz Pietrzak, który zginął w Powstaniu Warszawskim, stało się jednym z moich drogowskazów w życiu! Okres powojenny działał na wielu Polaków porażająco: triumfowały okrucieństwa systemu totalitarnego, indoktrynacja i rosnąca izolacja wobec Zachodu. A przy tym, jak mawiano, nie brakowało ludzi nędznej konduity moralnej, zdrajców narodowej sprawy i awanturników w służbie frazesu. Na tym tle bardzo pouczająca była postawa wielu moich nauczycieli gimnazjalnych i na studiach w Gdańsku. (…) Przytaczam słowa Paracelsusa: „Najważniejszą wartością leczenia jest miłość. To miłość daje natchnienie sztuce i bez niej nie można stać się lekarzem. Gdy serce poszukuje wielkiej miłości, nie znajdzie nigdzie większej niż u lekarza”.

Od Pomorza do Los Angeles
Prof. Czesław Stoba (ur. 20 kwietnia 1934 r. w Konarzynach) jest absolwentem Gimnazjum im. Józefa Wybickiego. W latach 1952-1958 studiował na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Gdańsku (AMG), uzyskując dyplom z wyróżnieniem. Od 1959 r. aż do przejścia na emeryturę w 2004 r. pracował w Klinice Chirurgii Dziecięcej AMG przechodząc wszystkie szczeble rozwoju naukowego do stanowiska profesora zwyczajnego, które uzyskał w 1998 r. Wielokrotnie przebywał na stażach naukowych w wiodących ośrodkach chirurgii dziecięcej Europy i w UCLA w Los Angeles w USA, a przez 7 miesięcy pracował w światowej sławy Klinice Fritza Rhebeina w Bremie. W latach 1990-1993 był prorektorem AMG. W 1996 r. powierzono mu funkcję prezesa Polskiego Towarzystwa Chirurgów Dziecięcych. Zorganizował m. in. VIII Sympozjum Hiszpańsko-Polskie oraz w 2000 r. X Jubileuszowy Zjazd PTCHD w Gdańsku z udziałem licznych gości zagranicznych. W 2005 r. powierzono mu wraz z zespołem organizację VI Zjazdu Europejskiego Towarzystwa Chirurgów Dziecięcych (EUPSA) w Gdańsku.
Bogaty dorobek naukowy prof. Stoby obejmuje różne dziedziny chirurgii dziecięcej, zwłaszcza chirurgii noworodka, traumatologii, urologii oraz onkologii. Był kierownikiem licznych specjalizacji, promotorem i recenzentem wielu prac doktorskich oraz rozpraw habilitacyjnych. Na szczególne podkreślenie zasługuje opracowanie przez prof. Stobę polskiej edycji Atlasu Chirurgii Dziecięcej. Dzieło to jest owocem wieloletniej współpracy międzynarodowej z udziałem znanych autorytetów z zakresu chirurgii, urologii i onkologii dziecięcej z USA, Południowej Ameryki, Hiszpanii, Francji, Niemiec, W. Brytanii, krajów bałkańskich, Bliskiego Wschodu aż do odległych Chin, Indii i Japonii. Jest zaangażowany w szkolenie polskich chirurgów dziecięcych, a także neonatologów i anestezjologów. Współpracuje w tym zakresie od lat z Children Medical Care Foundation w Los Angeles, pozyskując środki na ten cel. Od kilku lat pełni funkcję przewodniczącego komisji kwalifikującej stypendystów z Polski oraz krajów byłego bloku wschodniego (Ukraina, Białoruś, Litwa, Federacja Rosyjska itd.) na wyjazdy szkoleniowe do czołowych ośrodków chirurgii dziecięcej w Polsce i na świecie. Emerytura nie przerwała jego aktywnej działalności, a jej efekty zostały dostrzeżone w Starej Kiszewie, która nadała mu tytuł Honorowego Obywatela Gminy oraz w Gniewie, gdzie otrzymał tytuł Przyjaciel Gniewu.