Tym bardziej, że zaatakowana przez koalicję Wielkiej Brytanii, Francji, Sardynii i Imperium Osmańskiego Rosja została objęta embargiem. Angielska flota zablokowała cieśniny duńskie, uniemożliwiając dostawy towarów potrzebnych do prowadzenia wojny oraz rosyjski eksport. Mimo że Prusy nie wystawiły armii przeciwko swojemu wielkiemu sąsiadowi, Berlin zdecydował się zablokować tranzyt do Rosji. Tak narodził się czarny rynek, a z możliwości wzbogacenia się na nielegalnej wymianie postanowił skorzystać między innymi pewien pochodzący z Meklemburgii przedsiębiorca…
Heinrich Schliemann, bo o nim mowa, na początku lat 50. XIX stulecia – dzięki udanej działalności w Rosji i Stanach Zjednoczonych – był już majętnym człowiekiem. Posiadał także obywatelstwo rosyjskiego imperium. Jak udało się ustalić forumowiczom portalu Dawny Tczew, jednym z miast, w którym składował swoje towary przeznaczone na rynek rosyjski, był Tczew, nowy węzeł kolejowy na linii Berlin - Królewiec, dogodnie położony do prowadzenia handlu ze Wschodem. Schliemann zaopatrywał Rosjan w azotany, używane w produkcji materiałów wybuchowych, siarkę oraz ołów. W styczniu 1855 r. Schliemann zanotował:
- „Prowadzę obecnie olbrzymie kontrakty na dostawy dla (rosyjskiego) Departamentu Artylerii i w samym Tczewie nad Wisłą składuję... ponad milion funtów towarów”.
Kupiec nie miał żadnych skrupułów przed prowadzeniem kontrabandy.
- „Póki trwa (ta) wojna, nie ma chyba możliwości aby oderwać mnie od mamony” - zanotował w innym miejscu.
Heinrich Schliemann oczywiście nie przeszedł do historii jako skuteczny rosyjski kontrabandzista. Zasobność jego portfela pozwoliła mu w końcu oddać się przedsięwzięciu, o którym marzył od dzieciństwa – poszukiwaniom Troi. I choć znalezione przez Niemca starożytne miasto nie jest dzisiaj identyfikowane z Troją Homera, Schliemann – odkrywając jeszcze między innymi Mykeny i pałac w Tirynsie – stał się jednym z najsłynniejszych archeologów w historii.
Napisz komentarz
Komentarze